आज भी ऐसा ही है, और शायद इसीलिए हम गणित में हैं

ریاضیات هنری است باستانی و از همان آغاز از جمله ذهنی‌‌ترین و در عین حال علمی‌ترین تلاش‌های آدمی بوده است؛ یعنی از همان 1800 سال پیش از میلاد که بابلی‌ها در زمینه‌ی خواص تجریدی اعداد به پژوهش پرداختند، ریاضیات در کنار جنبه‌های ادراکی نظری، به صورت ابزار که هر روز برای مساحی زمین، دریانوردی و ساختن بناهای بزرگ مورد نیاز بود، به کار می‌رفت.

امروزه نیز به همین منوال است و شاید به همین دلیل ما در رشته‌ی ریاضی با دو گرایش ریاضی محض و کاربردی روبه‌رو هستیم؛ اما آیا می‌توان این دو گرایش ریاضی را به طور کامل از یکدیگر مجزا کرد؟ آیا می‌توان گفت که ریاضی محض تنها یک فعالیت ذهنی است و هیچ کاربردی ندارد و در کنار آن ریاضی کاربردی، کاربرد ریاضیات را در علوم و فنون مختلف بررسی می‌کند؟